در قرآن مجید به صراحت نامى از حضرت خضر علیهالسلام نیامده، ولى طبق روایات متعدد، منظور از آیه ۶۵ سوره کهف (که مربوط به داستان موسى و مرد عالم است و قبلا در زندگى موسى علیهالسلام ذکر شد) حضرت خضر علیهالسلام است، که خداوند او را در آیه مذکور، چنین توصیف کرده است:
فَوَجَدَا عَبْدًا مِّنْ عِبَادِنَا آتَیْنَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِندِنَا وَ عَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْمًا؛
موسى و یوشع، در آن جا بندهاى از بندگان ما را یافتند که رحمت و موهبت عظیمى از سوى خود به او داده، و علم فراوانى از نزد خود به او آموخته بودیم.
بنابراین خضر مطابق این آیه، از بندگان خاص خدا است که مشمول رحمت مخصوص الهى بوده از جانب خداوند علم لدنى داشت.
مطابق پارهاى از روایات، نام او تالیا بن ملکان بود، و خضر لقب او است، زیرا خضر به معنى سبزى است و او هر کجا گام مىنهاد به برکت قدومش زمین سرسبز مىشد.
از بعضى از روایات استفاده مىشود که او از پیامبران
بود، چنان که بعضى آیات سوره کهف (مانند آیه 82 کهف: ما فَعَلتُهُ عَن
اَمرِى و مانند آیه 80 فَاَرَدنا این مطلب را تایید مىنماید.)
