عید دیدنی یا دید و بازدید نوروزی
یکی
دیگر از آیین های نوروزی ، دید و بازدید، یا "عید دیدنی" است. رسم است که
روز نوروز، نخست به دیدن بزرگان فامیل، طایفه و شخصیت های علمی و اجتماعی
می روند. در بسیاری از این عید دیدنی ها، همه اعضای خانواده شرکت دارند.
کتاب های تاریخی و ادبی، تنها از عید دیدنی های رسمی دربارها و امیران و
رئیسان خبر می دهند. « دیدن»های نوروزی از روزهای نخست فروردین - که تعطیل
رسمی است- آغاز شده و گاه تا سیزده فروردین (و می گویند تا آخر فروردین)
بین خویشاوندان و دوستان و آشنایان دور و نزدیک، تا پاسی از شب، به ویژه
برای کسانی که نمی توانند کار روزانه را تعطیل کنند، ادامه دارد.
تا
زمانی که "مسافرتهای نوروزی" رسم نشده بود، در شهرها و محله هایی که آشنایی
های شغلی و همسایگی و "روابط چهره به چهره" جایی داشت، دید و بازدید های
نوروزی، وظیفه ای کم و بیش الزامی به شمار می رفت؛ در حالی که چه بسا
آشنایانی هستند که فقط سالی یک بار، آنهم در دید و بازدیدهای نوروزی، به
خانه یکدیگر می روند.
گسترش شهرها، ازدیاد جمعیت، پراکندگی خانواده های
سنتی، محدودیت های شغلی و نیز فرهنگ آپارتمان نشینی، از عواملی است که دید و
بازدیدهای نوروزی را کاهش داده و بر اثر این دشواری ها و محدودیت های
زمانی، بسیاری از خانواده هایی هم که به مسافرت نمی روند، برای دید و
بازدیدهای نوروزی، از پیش زمانی را معین می کنند.
- ۹۳/۰۱/۰۱