اطمینان قلبی همسایه (اصمعی) از او چند درهم قرض کرد. روزی اصمعی به او گفت : آیا به یاد قرضت هستی؟ همسایه جواب داد: بله آیا تو به من اطمینان نداری؟ اصمعی گفت: چرا مطمئنم ، اما مگر نشنیده‌ای که حضرت ابراهیم علیه‌السلام به پروردگارش ایمان داشت و خداوند از او پرسید: «اَوَ لَم تومِن ، مگر ایمان نیاورده‌ای) و ابراهیم علیه‌السلام پاسخ داد: (بَلی وَلکِن لِیَطمئنَّ قَلبی ؛ چرا ولی می‌خواهم قلبم آرامش یابد.
دلیل ترک نماز فردی نماز نمی‌خواند ، به او گفتند: چرا نماز نمی‌خوانی؟ جواب داد: مگر قرآن نمی‌خوانید؟ قرآن می‌فرماید: لا تقرَبو الصَّلاة ؛ نزدیک نماز نشوید و بقیه آیه را که چنین است نخواند: لا تقرَبوا الصَّلاةَ و اَنتُم سُکری ؛ نزدیک نماز نشوید در حالی که مستید.
از ابوایوب فقیه پرسیدند : اگر مرد در صحرا غسل کند باید به کدام سمت نگاه کند ؟ گفت جایی که لباسهایش را گذاشته نگاه کند تا آنها را ندزدند.
حکایت (خاموشی)
معاویه خلیفه اموی با عقیل، برادر امام علی علیه السلام
نشسته بودند. معاویه رو به حاضران کرد و گفت: ای اهل شام! این کلام خداوند
متعال را شنیده اید که می فرماید: «تَبَّتْ یَدا أَبی لَهَبٍ» (بریده باد
دو دست ابی لهب) (لهب:) گفتند: آری. معاویه گفت: «ابولهب» عموی عقیل است.
عقیل هم بلافاصله گفت: ای اهالی شام این کلام خداوند متعال را شنیده اید که
می فرماید: «وَ امْرَأَتُهُ حَمّالَةَ الْحَطَبِ» (و زن او که حمل کننده
هیزم است.) (لهب: 4) گفتند: آری. عقیل گفت: «حمّالة الحطب» عمه معاویه است.
در این حکایت، جامی فواید خاموشی در برابر عیوب دیگران را
یادآور می شود. اگرچه سکوت و خاموشی در برابر انحراف ها، ستم ها، حق کشی ها
و سم پاشی های دشمنان دین، عملی ناپسند و نابخشودنی است، ولی در برابر
عیوب خود و دیگران نشانه خرد، آگاهی، تیزهوشی و عبادت است. چنان که رسول
خدا صلی الله علیه و آله وسلم می فرماید: «سکوت والاترین عبادت هاست».
زیرا استوارتر از شیوایی در گفتار، خموشی است در جایی که
سخن گفتن شایسته نیست. از سوی دیگر، چون خموشی، عیب ها را در خود پنهان می
دارد، «خزانه داری برتر از خاموشی نیست.»
با وجودی که سکوت در برابر عیب های خود و دیگران سهل و
آسان می نماید، ولی در عمل کاری بس مشکل است که گاه حتی باهوش ترین افراد
از آن به دلایل گوناگون از جمله غوطه ور شدن در گناه، خودخواهی و خودپسندی
غافل می شوند. به گونه ای که پرده های غرور بر چشمان آنها سایه می افکند و
بدون توجه به عیب های خود به عیب جویی از دیگران می پردازند و با زبان
خویش، زمینه برملاشدن عیب های خود را فراهم می کنند. این واقعیتی است که در
منابع دینی هم بدان تأکید شده است. امام علی علیه السلام می فرماید: «هر
که عیب جویی کند، عیب جویی شود و هر که دشنام دهد پاسخ شنود».
در حکایت بالا نیز معاویه با تمام سیاسی کاری و هوشمندی
اش، به سبب غوطه ور شدن در گناه و خودخواهی، یک لحظه از نسب خویش غافل شد و
به قصد تحقیر، نَسب عقیل را به ابولهب نسبت می دهد، ولی غافل از اینکه
عقیل جسورتر و نکته سنج تر از آن است که بتوان از او عیب جویی کرد. ازاین
رو، با آگاهی کامل از پیشینه ننگین معاویه با پاسخی به هنگام او را
سرافکنده می سازد. در حالی که معاویه می توانست با سکوت و خاموشی و حفظ
اسرار و عیب خویش مرتکب گناه عیب جویی از دیگران هم نشود. بی شک، سعادتمند و
خردمند کسی است که بر عیب دیگران سرپوش بگذارد و بر عیب خود بینا باشد.
|
عیب مردم را مگو ای خودپرست
|
عیب جویی هم به دنبال تو هست
|
|
تو عیوب دیگران سازی بیان
|
دیگری عیب تو آرد بر زبان
|
|
گر خردمندی و داری عقل و هوش
|
تا توانی عیب ها را پرده پوش
|
صغیر اصفهانی
پیام متن:
خموشی به موقع، انسان را از لغزش هایی چون عیب جویی نگه می دارد.
روزی شخصی به دیدار بیماری رفت. به او گفت: خدا را شکر کن وحمد او را به جای آور. گفت چگونه شکر کنم و حال آنکه خدا فرموده است: ((لئن شکرتم لازیدنکم)) ابراهیم /11 "یعنی اگر شکر کنی بر شما زیاد کنم." می ترسم اگر شکر او را بکنم بیماری من بدتر شود!!!
