حکایت شاهین و چنگیز خان مغول
حکایت شاهین و چنگیز خان مغول
یک روز صبح، چنگیزخان مغول و درباریانش برای شکار بیرون رفتند. همراهانش تیرو کمانشان را برداشتند و چنگیزخان شاهین محبوبش را روی ساعدش نشاند. شاهین از هر پیکانی دقیق‌تر و بهتر بود، چرا که می‌توانست در آسمان بالا برود و آنچه را ببیند که انسان نمی‌دید.
اما
با وجود تمام شور و هیجان گروه، شکاری نکردند. چنگیزخان مایوس به اردو
برگشت، اما برای آنکه ناکامی‌اش باعث تضعیف روحیه همراهانش نشود، از گروه
جدا شد و تصمیم گرفت تنها قدم بزند.
بیشتر از حد در
جنگل مانده بودند و نزدیک بود از خستگی و تشنگی از پا در بیاید. گرمای
تابستان تمام جویبارها را خشکانده بود و آبی پیدا نمی‌کرد، تا این که رگه
آبی دید که از روی سنگی جلویش جاری بود. خان شاهین را از روی بازویش بر
زمین گذاشت و جام نقره کوچکش را که همیشه همراهش بود، برداشت. پر شدن جام
مدت زیادی طول کشید، اما وقتی می‌خواست آن را به لبش نزدیک کند، شاهین بال
زد و جام را از دست او بیرون انداخت.
چنگیز خان خشمگین شد، اما
شاهین حیوان محبوبش بود، شاید او هم تشنه‌اش بود. جام را برداشت، خاک را از
آن زدود و دوباره پرش کرد. اما جام تا نیمه پر نشده بود که شاهین دو باره
آن را پرت کرد و آبش را بیرون ریخت. چنگیزخان حیوانش را دوست داشت، اما
می‌دانست نباید بگذارد کسی به هیچ شکلی به او بی‌احترامی کند، چرا که اگر
کسی از دور این صحنه را می‌دید، بعد به سربازانش می‌گفت که فاتح کبیر
نمی‌تواند یک پرنده ساده را مهار کند.
این
بار شمشیر از غلاف بیرون کشید، جام را برداشت و شروع کرد به پر کردن آن.
یک چشمش را به آب دوخته بود و دیگری را به شاهین. همین که جام پر شد و
می‌خواست آن را بنوشد، شاهین دوباره بال زد و به طرف او حمله آورد.
چنگیزخان با یک ضربه دقیق سینه شاهین را شکافت.
جریان
آب خشک شده بود. چنگیزخان که مصمم بود به هر شکلی آب را بنوشد، از صخره
بالا رفت تا سرچشمه را پیدا کند. اما در کمال تعجب متوجه شد که آن بالا
برکه آب کوچکی است و وسط آن، یکی از سمی‌ترین مارهای منطقه مرده است. اگر
از آب خورده بود، دیگر در میان زندگان نبود. خان شاهین مرده‌اش را در آغوش
گرفت و به اردوگاه برگشت. دستور داد مجسمه زرینی از این پرنده بسازند
و روی یکی از بال‌هایش حک کنند:
یک دوست، حتی وقتی کاری می‌کند که دوست ندارید، هنوز دوست شماست.
و بر بال دیگرش نوشتند:
هر عمل از روی خشم، محکوم به شکست است.
