نخستین موى سفید وفلسفه آن

1. از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود: «اوّل کسى که موى سفید در محاسنش ظاهر شد حضرت ابراهیم علیه السلام بود. به ریش سفید خود نگاهى کرد وگفت: پروردگارا، این چیست؟ وحى آمد که این باعث وقار انسان است. عرض کرد: پروردگارا، بر وقار من بیفزا».[1]
2. از امام باقر علیه السلام روایت شده است که فرمود: «هنگامى که حضرت ابراهیم علیه السلام موى سفید در محاسن خود دید گفت: حمد وسپاس شایسته خداوندى است که مرا به این سن رساند، در حالى که به اندازه یک چشم برهم زدن معصیت او را نکردم».[2]
3. از حضرت على علیه السلام روایت شده است که فرمود: «پیش از زمان حضرت ابراهیم علیه السلام موى سر وصورت سفید نمى‌شد؛ ازاین‌رو، هرگاه پدر وفرزندى در مجلسى حضور داشتند کسى متوجّه نمى‌شد کدام فرزند وکدام‌یک پدر است، پس ناچار بود بپرسد. حضرت ابراهیم علیه السلام چنین دعا کرد: «خداوندا، براى من موى سپیدى قرار ده که از فرزندان خود ممتاز شوم» خداوند دعایش را اجابت کرد وموى سر وصورتش (تدریجاً) سفید شد».[3]


فایده موى سفید وحکم کندن آن
1. از حضرت على علیه السلام روایت شده است که فرمود: «موى سفید را نکَنید که نور مسلمانى است. هر مسلمانى موى سفیدى در ریش او پیدا شود، همچون نورى براى او در قیامت باشد».[4]
2. در حدیثى امام رض علیه السلام از حضرت رسول صلی الله علیه و آله آورده است که فرمود: «موى سفید در پیش سر میمون ومبارک است ودر عارض‌ها علامت سخاوت وجوانمردى ودر جاى زلف علامت شجاعت ودر پشت سر شوم است».[5]
(ظاهراً منظور شروع وابتداى سفید شدن است).
3. از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود: «خداوند در روز قیامت با سه کس سخن نمى‌گوید وبه آنها نگاه رحمت نمى‌افکند واعمالشان را نمى‌پذیرد وعذابى دردناک برایشان آماده کرده است: کسى که موى سفید (سر وصورتش)
را بکَند، هر که استمنا کند، هر کس که دیگران با او لواط کنند».[6]

توضیح: شاید منظور از گروه اوّل کسانى است که براى هدف نامشروعى، مثلاً تدلیس وفریب در ازدواج وجوان نشان دادن خود (براى مقاصد نامشروع) چنین کارى مى‌کنند، زیرا در حدیثى معتبر از امام رض علیه السلام مى‌خوانیم که فرمود : «چیدن وکندن موى سفید جایز است، امّا چیدن آن را بیشتر از کندنش دوست مى‌دارم». ودر حدیث دیگرى از آن حضرت آمده است که: «کندن وچیدن موى سفید هر دو جایز است».[7] ودر روایت سوم از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام نقل شده که آن حضرت چیدن موى سفید را جایز وکندنش را مکروه دانسته است.[8]
(از مجموع این روایات استفاده مى‌شود که باقى ماندن موى سفید از همه بهتر وچیدن آن مکروه واز آن مکروه‌تر کندن آن است).

[1] . کافى، ج 6، ص 492، ح 4 و5؛ مکارم الأخلاق، ص 68.
[2] . مکارم الأخلاق، ص 68.
[3] . علل الشرایع، ج 1، ص 104، باب 95، ح 3.
[4] . خصال، ج 2، ص 402؛ بحارالأنوار، ج 10، ص 91.
[5] . کافى، ج 6، ص 493، ح 6؛ مکارم الأخلاق، ص 68.
[6] . خصال، ج 1، ص 125، ح 61.
[7] . کافى، ج 6، ص 492، ح 1؛ کتاب من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 77، ح 343، از امام صادق 7.
[8] . کافى، ج 6، ص 492، ح 3؛ کتاب من لا یحضره الفقیه، ج 1، ص 77، ح 342.