شفاعت قرآن در قیامت :

امام صادق (ع ) درباره شفاعت قرآن از قارى آن در روز قیامت فرمود:

(اِنَّ الدَّواویـنَ یـَوْمَ الْقـِیـامـَةِ ثـَلاثـَةٌ: دیوانٌ فیهِ النِّعَمُ، وَ دیواٌن فیهِ الْحَسَناتُ وَ دیوانٌ فیهِ السَّیِّئاتُ. فَیُقابَلُ بَینَ دیوانِ النِّعَم وَ دیوانِ الْحَسَناتِ فَتَسْتَغْرِقُ النِّعِمُ عامَةَ الْحَسَناتَ وَ یـَبـْقـى دیـوانُ السَّیِّئاتِ فـَیـُدْعـى بـِابْنِ آدَمَ الْمُؤْمِنِ لِلْحِسابِ فَیَتَقَدَّمُ الْقُرآنُ اَمامَهُ فى اَحْسَنِ صوُرَةٍ. فَیَقوُلُ: یا رَبِّ اَنَا الْقُرآنُ وَهذا عَبدُکَ الْمُؤْمِنُ قَدْ کانَ یُتْعِبَ نَفْسَهُ بِتَلاوَتى وَ یـُطـیـلُ لَیـْلَهُ بـِتـَرْتـیـلى وَ تـَفـیـضُ عـَیْناهُ اِذا تَهَجَّدَ فَاَرْضِهِ کَما اَرْضانى . قالَ: فَیَقُولُ الْعـَزیـزُ الْجـَبّارُ: عَبْدى اُبْسُطْ یَمینَکَ فَیَمْلاَُها مِنْ رِضْوانِ اللّهِ الْعَزیزِ الْجَبّارِ وَ یَمْلاَُ شِمالَهُ مـِنْ رَحـْمـَةِ اللّهِ ثـُمَّ یـُقـالُ: هـذِهِ الْجـَنَّةُ مـُبـاحـَةٌ لَکَ فـَاقـْرَاءْ وَاصـْعـُدْ. فـَاِذا قـَرَاءَ آیـَةً صـَعـَدَ دَرَجَةً)

در روز قـیـامـت ، سـه نـوع دفـتـر وجود دارد. دفترى که نعمت ها در آن ثبت شده است . دفترى که کارهاى نیک در آن است و دفترى که کارهاى زشت در آن نوشته شده است . پس دفتر نعمت ها را با دفـتـر کـارهـاى نـیـک بـرابر کنند. نعمت ها، همه کارهاى نیک را فرا گیرد و در خود فرو برد و دفتر کارهاى زشت به جاى ماند. پس آدمى زاده مؤ من را براى حساب بخوانند و قرآن در بهترین صورتى پیش روى او در آید و گوید:

پروردگارا! من قرآنم و این بنده مؤ من تو است که خود را براى خواندن من به رنج مى انداخت و شـبِ خـود را بـا آهـنـگِ خـوش آن سـپرى مى کرد و دیدگان او در هنگام نماز شب ، اشک ریزان بود چنانچه مرا خشنود ساختى ، او را نیز خشنود فرما! پس خداى عزیز و جبار مى فرماید: اى بنده من ! دسـت راسـت خـود را بـاز کـن و خـداونـد آن را از رضـوان خود و دست چپ را از رحمت خود سرشار سازد. سپس به او گفته شود: این بهشت براى تو مباح است . پس قرآن بخوان و [در درجات آن ] بالا برو! پس هر گاه یک آیه بخواند، یک درجه بالا رود.