سجده اى طولانى
مرحوم حاج میرزا جواد آقا ملکى رحمه الله علیه مى نویسد:
من استادى داشتم بزرگوار، عارف ، عامل و کامل [مراد آخوند ملاّحسینقلى همدانى است ] که
نظیر او را ندیده ام . از او درباره عملى که مجرب و در اصلاح قلب و
تحصیل معارف مؤثّر باشد، سؤ ال کردم .
در پاسخ فرمود: براى این امر، هیچ کارى مانند مداومت بر یک سجده طولانى در هر شبانه
روزى یک مرتبه که در آن ((لا إِلهَ اِلاّ أَنْتَ سُبْحانکَ إِنَّى کُنْتُ مِنَ الظّالِمینَ)) گفته شود،
نیست .
انسان این ذکر را بگوید در حالى که خود را در زندانِ طبیعت زندانى و مقیّد به قید و
بندهاى این اخلاق رذیله ببیند و اقرار داشته باشد که خدایا، تو مرا گرفتار این پستیها
نکردى و در حق من ظلم روا نداشتى ، و تنها من به خویشتن ستم کردم .
ملکى رحمه الله علیه ادامه مى دهد: اصحاب و شاگردان او به این دستور، عمل مى کردند و بعضى از آنها این ذکر را سه
هزار مرتبه در سجده مى گفتند و خلاصه این سجده و برکاتش نزد عاملانِ به آن ،
معروف است ولى به شرط آنکه بر آن مداومت شود. استادم به خواندن صد مرتبه سوره
قدر [اِنّا أَنْزَلْنا] در شب و عصر جمعه نیز امر فرمود.
