علم امام
"قیصر روم به یکی از خلفای بنی عباس نامه‌ای ارسال کرد و در آن نوشت:
ما در انجیل دیده‌ایم که هر که سوره‌ای را بخواند که خالی از هفت حرف باشد، خداوند جسدش را به آتش جهنم حرام می‌کند(1) و آن هفت حرف، عبارتند از حروف: «ث، ج، ز، ش، ظ، ف»
ما هر چه در تورات و زبور و انجیل جستجو کردیم، آن سوره را که هیچ یک از این حروف در او نباشد، نیافتیم. آیا شما در کتاب خود چنین سوره‌ای را دیده‌اید؟!
خلیفه عباسی همه علماء را جمع کرد و از آنان سوال نمود. در آن مجلس هیچ یک جز امام هادی (علیه السلام) نتوانستند پاسخ سوال را بدهند.
حضرت در جواب فرمود: آن سوره، سوره حمد است که هیچ یک از این حروف در او نیست."
جواب امام هادی (علیه السلام) را به سوی قیصر روم روانه کردند. چون جواب به او رسید، بسیار مسرور شد و همانجا اسلام آورد و با اسلام از دنیا رفت.(2)
گفته شده که حکمت عدم وجود این هفت حرف، این است که:
"ثا ، ابتدای کلمه "ثبور" (به معنای هلاکت)،
جیم، ابتدای کلمه "جحیم" (به معنای جهنم)،
خاء، ابتدای کلمه "خبیث" (به معنای بداندیشی و خباثت)،
زا، ابتدای کلمه "زقوم" (به معنای درختی تلخ و آتشین در جهنم)،
شین، ابتدای کلمه "شقاوت" (به معنای بدبختی و عاقبت به شری)،
ظا، ابتدای کلمه "ظلمت" (به معنای تاریکی و ظلمت) و
فا، اشاره به کلمه "فرقت" یا "آفت" (اشاره به معنای جدایی و یا دوری) است." (3)
(برگرفته از کتاب: "سیره و تاریخ امام هادی (علیه السلام)"، تألیف: "دکتر علی موسی الکعبی")
