سه نفس از قران

 

نفس اول: الاماره بالسو ء

 نفس امرکننده به بدی که ابتدا نفس انسان اینگونه است. تمایل به بدی و پیرو باطل و شیطان است.
قال الله تعالی :وَمَا أُبَرِّ‌ئُ نَفْسِی ۚ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَ‌ةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَ‌حِمَ رَ‌بِّی ۚ إِنَّ رَ‌بِّی غَفُورٌ‌ رَّ‌حِیمٌ ﴿٥٣﴾
یوسف گفت :من هرگز خودم را تبرئه نمی‌کنم، که نفس (سرکش) بسیار به بدیها امر می‌کند؛ مگر آنچه را پروردگارم رحم کند! پروردگارم آمرزنده و مهربان است.
نفس دوم : نفس لوامه
نفس ملالت گر که پس از قرار گرفتن در معرض پاکی و دعوت انبیا و  بزرگان در  مرز بین حق و باطل قرار می گیرد.و پس از اقدام به گناه خود را ملامت می کند.

وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿٢﴾

و قسم به نفس ملامت گر
نفس سوم: نفس مطمئنه

یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿٢٧﴾ ارْ‌جِعِی إِلَىٰ رَ‌بِّکِ رَ‌اضِیَةً مَّرْ‌ضِیَّةً ﴿٢٨﴾ فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿٢٩﴾ وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿٣٠﴾

نفس اطمینان یافته که برای گناه برنامه ریزی نمی کند ولی ممکن ناخواسته دچار اشتباه شود.و این نفس  مطلقا پیرو خوبی و حق است