"شیعتی مهما شربتم ماء عذبٍ فاذکرونی"
(شیعیان من هر وقت آب گوارا نوشیدید مرا یاد کنید)
"او سمعتم بغریبٍ او شهیدٍ فاندبونی"
( هر جا سخن از غریب یا شهیدی شنیدید بر من ندبه کنید)
"لیتکم فی یوم عاشورا جمیعا تنظرونی"
(ای کاش در روز عاشورا همه شما بودید و مرا میدید)
"کیف استسقی لطفلی و ابوا ان یشربونی"
(که چگونه برای طفلم از آنها تقاضای آب کردم و آنها امتناع کردند که مرا آب دهند)
محبان مهدی (عج ) امام صادق(ع) طی روایتی به جزئیات علائم و مفاسدی که در آستانه انقلاب مهدی فراگیر جامعه بشری می گردد اشاره نموده اند که گویی این پیشگویی ها مربوط به همین قرن حاضر است:
قهر یا آشتی...!!!
فقط خدا
قال رسول الله صلى الله علیه و آله :
مَنْ تَوَکَّلَ عَلَى اللّه کَفاهُ مَؤنَتَهُ وَرِزْقَهُ مِنْ حَیْثُ لایَحْتَسِبُ؛
هر کس به خدا توکل کند، خداوند هزینه او را کفایت مى کند
و از جایى که گمان نمى برد به او روزى مى دهد.
همه یه شهر هیزم آوردن که بسوزونن
همه میخوان بسوزه و دارن نیگا میکنن
ولی خدا چی میخواد؟!
امام رضا (ع) فرمودند: «
همانا زمانی که حضرت ابراهیم (ع) در منجنیق قرار گرفت (و قرار بود به
دستور نمرود در آتش انداخته شود) جبرئیل ناراحت شد و برای کمک سوی ابراهیم
(ع) آمد
ابراهیم گفت: از تو حاجتی ندارم.
پس خداوند برای ابراهیم انگشتری فرستاد که روی آن شش جمله نوشته شده بود:
« لا اله الّا الله، محمّد رسول الله، لا حول ولا قوّة الا بالله، فوّضت أمری إلی الله، اسندت ظهری إلی الله، حسبی الله ».
پس از جانب الهی ندا آمد که ای ابراهیم! این انگشتری را در دست کن که همانا من آتش را بر تو سرد و بی خطر می گردانم.»
در اینجا به پای برخی از سخنان زیبا و تامل برانگیز امام عصر(عج) می‌نشینیم. گویا در محضر حضرتش نشسته و به فرمایشات ایشان گوش فرا می‌دهیم.
1. من مهدى و قائم الزمان هستم. من آن کسى هستم که زمین را پر از عدل مىکنم، همانگونه که پر از ستم شده است. زمین هرگز از حجت خالى نمىماند و مردم در وقفه نمىمانند و این امانتى است که جز به برادرانت از اهل حق مگو .(1)
2. من ذخیره خدا در زمین و انتقام گیرنده دشمنانش هستم.(2)
3. من آخرین وصى هستم که خداوند بزرگ به وسیله من گرفتارىها را از خاندان و شیعیانم دور مىگرداند.(3)
4. من هنگام قیام آنچنان قیام خواهم کرد که بیعت هیچ یک از سرکشان به گردنم نیست.(4)
5. کیفیت بهرهبردارى مردم از من در زمان غیبت، همانند بهرهبردارى آنان از خورشید است، هنگامى که ابر خورشید را از دیدگان پنهان کند.(5)
6. وجود من براى اهل زمین موجب امان است، همانگونه که ستارگان براى اهل آسمانها موجب امان هستند.(6)
7. زمین هیچگاه خالى از حجت نیست، یا آن حجت آشکار است یا پنهان.(7)
8. هنگامى که خدا به ما اجازه سخن گفتن بدهد، حق آشکار شود و باطل نابود گردد.(8)
9. هر کس که ما از او بیزارى جوییم، خدا و فرشتگان و پیامبران و اولیایش نیز از او بیزارى مىجویند.(9)
10. اما ظهور فرج، پس آن به اراده خدایى است که یادش بزرگ است و هر کس(براى ظهور) وقت تعیین کند، دروغ گفته است.(10)
11. براى تعجیل فرج بسیار دعا کنید، زیرا همین موجب فرج و گشایش شماست.(11)
12. از آنچه برایتان سودى ندارد پرسش نکنید و خود را براى دانستن آنچه از شما نخواستهاند به زحمت نیندازید.(12)
13. فاطمه(علیهاالسلام) دختر پیامبر(صلی الله علیه و آله) براى من الگو است.
14. از خدا بترسید و تسلیم ما شوید و کارها را به ما بسپرید. پس بر ماست که شما را از سرچشمه سیراب برگردانیم، همانگونه که بردن شما به سوى سرچشمه به وسیله ما بوده است و در پى آنچه از شما پوشیده شده است، نروید.(13)
15. از راه راست به راه چپ منحرف نشوید و مقصد خود را با دوستى ما بر اساس راهى که روشن است، به طرف ما قرار دهید.(14)
16. هر فردى از شما باید به آنچه عمل کند که به وسیله آن به دوستى ما تقرب جوید و از آنچه او را پست مىگرداند که همانا ناخوش داشتن و خشم ماست، دورى نماید.(15)
17. ما از رسیدگى و سرپرستى شما کوتاهى نمىکنیم و یاد شما را از خاطر نمىبریم که اگر جز این بود از هر سو گرفتارى بر شما فرود مىآمد و دشمنان، شما را از بین مىبردند، پس از خداى بزرگ بترسید.(16)
18. اگر محبت شما را نداشتیم و صلاحتان را نمىدیدیم ترحّم و شفقت بر شما نبود، گفت و گوى با شما را ترک مىکردیم.(17)
19. اموالى که شما به ما مىرسانید، ما آنها را نمىپذیریم، مگر آن که پاکیزه شوید. پس هر کس مىخواهد آنها را به ما برساند و هر کس مىخواهد نرساند، آنچه خدا به ما داده بهتر است از آنچه به شما داده است.(18)
20. از رحمت خدا دور است دور! کسى که نماز مغرب را به اندازهاى به تأخیر بیندازد تا ستارهها آشکار شوند. از رحمت خدا دور است دور! کسى که نماز صبح را به اندازهاى تأخیر بیندازد، تا ستارهها ناپدید شوند.(19)
21. هیچ چیز مانند نماز، بینى شیطان را به خاک نمىساید. پس نماز بخوان و بینى شیطان را به خاک بساى.(20)
22. وقتى براى هیچ کس جایز نیست که در مال دیگران بدون اجازه آنان تصرف کند، پس چگونه این کار در مال ما جایز مىشود؟(21)
پی‌نوشت‌ها:
1- اکمال الدین و اتمام النعمه، ص 445.
2- بحارالانوار، ج 52، ص 24.
3- اکمال الدین و اتمام النعمه، ص 441.
4- همان، ص 485.
5- همان، ص 485.
6- همان، ص 485.
7- همان، ص 511.
8- همان، ج 53، ص 196.
9- احتجاج، ج 2، ص 474.
10- اکمال الدین و اتمام النعمه، ص 484.
11- همان، ص 485.
12- بحارالانوار، ج 52، ص 892.
13- همان، ص 179.
14- همان، ص 179.
15- همان، ص 176.
16- همان، ص 175.
17- همان، ص 179.
18- اکمال الدین و اتمام النعمه، ص 484.
19- بحارالانوار، ج 53، ص 161.
20- همان، ج 51، ص 339.
21- اکمال الدین و اتمام النعمه، ص 521، (شاید اشاره به خمس و سهم امام باشد).
برگرفته از کتاب سپیده امید، سیدحسین اسحاقى
( بحارالانوار ، ج 7 ص 96)
امام حسن مجتبی علیه السلام فرمود: 
همه خیرها در آن زمان است، زیرا قائم ما قیام می کند و همه این حوادث را از بین می برد.
حضرت امیرالمومنین، امام علی بن ابی طالب علیه السلام فرمودند:
«اَلصِّدْقُ اَمانَةُ اللِّسانِ» (1)
راستگویى و صداقت، امانتدارى زبان است.
این نکته امیر مۆمنان گفت از «صدق» و امانتِ زبان گفت
تا وردِ زبان خویش، سازی «اَلصِّدْقُ اَمانَةُ اللِّسانْ» گفت
************
«خَیْرُ الْمَواهِبِ الْعَقْلُ» (2)
بهترین بخشش هاى خداوند، عقل است.
آدمی را، گره گشا، عقل است روشنی بخش و رهنما، عقل است
سَرورِ مۆمنان، علی فرمود: بهترین بخششِ خدا، عقل است
************
« اَلْمَعْصِیَهُ تَمْنَعُ الاِْجابَةَ» (3)
گناه، سبب اجابت نشدنِ دعا، مى شود.
هر گناهی، حساب می گردد همه، رنج و عذاب می گردد
مرتضی گفت: «با وجود گناه کِیْ دعا، مستجاب می گردد؟»
************
« مَنْ حَسُنَتْ سیرَتُهُ، لَمْ یَخَفْ اَحَداً» (4)
انسان نیکو سرشت، از هیچ کس نمى هراسد.
مۆمن از ابتلا، نمی ترسد از غم و، از بلا نمی ترسد
مردِ خوش باطن و نکو سیرت از کسی جز خدا نمی ترسد
************
« اَلصَّمْتُ وَقارٌ» (5)
خاموشى، سبب وقار و هیبت انسان است.
مسلمان در دو عالَم، رستگار است و از بیهوده گویی، برکنار است
خموشی، پیشه کُن، ای دوست! زیرا علی فرمود: «خاموشی، وقار است»
************
« اَلْحَسُودُ مَغْمُومٌ » (6)
حسادت پیشه، همواره اندوهناک و غمگین است.
حسادت عادتی شوم است، ای دوست! و از اخلاقِ مذموم است، ای دوست!
علی با شادی و، شور و شعف گفت: «حسادت پیشه، مغموم است» ای دوست!
************
« اَلْعَیْشُ یَحْلُو وَ یَمُرُّ» (7)
زندگانى، گاه تلخ است و گاه شیرین.
رسم دیرین روزگار این است یک زمان، تلخ و گاه شیرین است
آدمی، در میان «خوف» و «رجا» گاه، شادان و گاه غمگین است
************
« اَلاِْخلاصُ مِلاکُ الْعِبادَةِ » (8)
معیار بندگى و عبودیّت پروردگار، خلوص نیّت است.
از بین برنده ریا، اخلاص است روشنگرِ روح و جان ما اخلاص است
اندیشه غیر، در دلت راه مده معیار عبادتِ خدا، اخلاص است
************
« اَلْعِلْمُ اَصْلُ الْحِلْمِ » (9)
دانش، اساس و بنیانِ بُردبارى است.
سرمایه فوز و رستگاری، علم است درمان و علاج بی قراری، علم است
کوتاه سخن، این که علی، نورِ یقین فرمود: «اساس بُردباری، علم است»
************
« اَلْغَمُّ مَرَضُ النَّفْسِ » (10)
غم و اندوه، بیمارى روح و جان آدمى است.
غم و اندوه، جان را می گدازد ز سر، تا استخوان را، می گدازد
جهان را، تیره می سازد بر انسان زمین و آسمان را می گدازد
پی نوشت:
1) غررالحکم، ص 65...،2) همان، ص 420...،3) همان، ص 201.
4) همان، ص 253...،5) همان، ص 31....،6) همان، ص 36.
7) همان، ص 138....،8) همان، ص 215....،9) همان، ص 249.
10) همان، ص 101.
منبع: کتاب « علی علیه السلام در آیینه نهج البلاغه»، حسین نمازی
tebyan.net
