عکس نوشته طنز

عکس نوشته شاد

ماده ی غذایی برای افزایش هوش و تمرکز بچه ها

بدون شک همه ی والدین دوست دارند فرزندانشان جزو شاگرد اول های کلاس باشد. البته برای شاگرد اول بودن شرایط متعددی نیاز هست که تغذیه ی سالم و درست از مهمترین آنهاست.

در واقع داشتن تغذیه ای متعادل نه تنها برای رشد بدن بچه ها بلکه برای سلامت مغز آن ها نیز لازم و ضروری است. مواد غذایی خوب باعث بهبود عملکرد مغز شده و حافظه و قدرت تمرکز بچه ها را بالا می برد. مغز نیز مانند هر ارگان دیگر بدن، مواد مغذی موجود در مواد غذایی مصرفی را جذب می کند. در این مطلب 9 ماده ی غذایی مفید را توصیه می کنیم که برای افزایش سلول های خاکستری مغز مفید هستند.

ماهی آزاد

ماهی های چرب مانند ماهی آزاد یکی از منابع خوب اسیدهای چرب امگا 3 هستند که برای رشد و عملکرد مغز مفید هستند. جذب کافی این اسیدهای چرب می تواند به بهبود مهارت و قدرت ذهنی بچه ها کمک کند. توصیه می کنیم به جای ساندویچ های سوسیس و کالباس و هات داگ و غیره برای بچه ها ساندویچ ماهی آزاد با نان گندم کامل آماده کنید.

تخم مرغ

تخم مرغ منبع خوب پروتئین ها است و زرده ی آن کولین قابل توجهی دارد. این ماده ی مغذی برای رشد و بهبود حافظه بسیار مفید است. بهتر است برای صبحانه ی بچه ها تخم مرغ یا املت حاوی سبزیجات آماده کنید.

کره ی بادام زمینی

بچه های عاشق کره ی بادام زمینی هستند. بنابراین می توان از آن به عنوان یک میان عده ی حاوی ویتامین E بهره مند شد. ویتامین E آنتی اکسیدان محافظ غشای سلول های عصبی است. کره ی بادام زمینی همچنین حاوی تیامین و گلوکز است که اولی برای مغز مفید بوده و دومی انرژی زا است. می توانید روی میوه هایی مانند سیب یا موز از این کره زده و به بچه بدهید. البته حواستان باشد که فرزندتان جزو کودکان آلرژیک به این مواد غذایی نباشد.

غلات کامل

غلات کامل مانند نان ها و غلات صبحانه تأمین کننده ی گلوکز هستند که منبع انرژی مورد نیاز مغز محسوب می شود. غلات کامل همچنین حاوی ویتامین B هستند که برای دستگاه عصبی مفید است. توصیه می کنیم در هر وعده ی غذایی به بچه ها نان های تهیه شده از غلات کامل داده شود.

توت ها و بری ها

فصل توت انواع آن را خریداری کرده و به بچه ها بدهید. توت ها به بهبود قدرت مغز و افزایش تمرکز کمک می کنند. این میوه های ریز و خوش طعم سرشار از ویتامین C و آنتی اکسیدان های دیگر هستند. دانه های ریز داخل توت ها حاوی اسیدهای چرب امگا 3 ها هستند که برای مغز مفید است. توت فرنگی، بلوبری، تمشک، شاه توت، توت سفید و غیره حاوی مواد مغذی زیادی هستند که برای بچه ها مفید و لازم است. همچنین می توانید در تهیه ی انواع اسموتی ها از توت ها استفاده کنید و یا از آن ها برای تهیه ی دسرهای سالم بهره ببرید.

لوبیاها

انواع لوبیاها شهرت زیادی در بهبود سلامت قلب دارند. اما ارزش این مواد غذایی فراتر از این حرف ها است. لوبیاها برای مغز بچه ها نیز مفید هستند چون، به واسطه ی دارا بودن پروتئین ها، کربوهیدرات ها، فیبرها، ویتامین ها و مواد معدنی انرژی خوبی به مغز می رسانند. برخی از انواع لوبیاها مانند لوبیا چیتی حاوی اسیدهای چرب امگا 3 نیز هستند که برای رشد و بهبود عملکرد مغز لازم هستند. توصیه می کنیم به سالاد بچه ها لوبیا اضافه کنید و بدانید که خوراک لوبیا نیز انتخاب مناسبی است.

سبزیجات رنگی

سبزیجات رنگی سرشار از آنتی اکسیدان ها بوده و غنی تر هستند. این سبزیجات برای حفظ و ارتقای سلامت مغز مفیدند. توصیه می کنیم سبزیجات رنگی مانند گوجه فرنگی، سیب زمینی شیرین، کدوحلوایی، هویج، اسفناج و غیره را وارد برنامه ی غذایی بچه ها بکنید. می توانید از این سبزیجات در تهیه ی سوپ ها یا اسپاگتی بیشترین استفاده را بکنید. سالاد کاهو به همراه هویج، گوجه فرنگی، ذرت، کلم قرمز و غیره نیز انتخاب مناسبی است. البته باید کمر همت ببندید و انواع ترفندها و تکنیک ها را به کار بگیرید تا این قبیل سبزیجات مفید را به خورد بچه ها بدهید. بهترین کار تهیه ی فینگرفودها و تزیین زیبای سالادها است تا بچه ها تشویق به مصرف سبزیجات بکنند.

شیر و ماست

ویتامین B برای رشد بافت های مغز، ناقل های عصبی و آنزیم ها مفید است و محصولات لبنی منبع خوب این مواد مغذی هستند. شیر کم چرب یا ماست منبع فوق العاده ی پروتئین برای مغز محسوب می شوند. محصولات لبنی همچنین منبع ویتامین D هستند که برای نوجوانان و کودکان از اهمیت بالایی برخوردار است. باید بدانید که در این سنین نیاز به ویتامین D بیشتر است. بنابراین لازم است که برای بهبود عملکرد مغز و همچنین افزایش میزان کلسیم و ویتامین D بدن بچه ها میانه ی آن ها را با محصولات لبنی خوب کنید.

گوشت های قرمز کم چرب

گوشت قرمز منبع آهن است که به حفظ انرژی بدنی و قدرت تمرکز آن ها در مدرسه کمک زیادی می کند. گوشت گاو منبع خوب زینک (روی) نیز محسوب می شود که قدرت حافظه ی بچه ها را بالا می برد. اگر فرزندی گیاهخوار دارید که لب به گوشت نمی زند باید آهن بدن او را با مصرف لوبیاها و سویا تأمین کنید. لوبیاها حاوی آهن غیرهم هستند که برای جذب شدن حداکثری نیاز به ویتامین C دارند. بنابراین بهتر است در تهیه ی غذا و خوراک ها یا ساندویچ ها از میزان زیادی سبزیجات بخصوص فلفل دلمه ای استفاده کنید. توصیه می کنیم تا حد امکان از دادن گوشت های فراوری شده مانند سوسیس و کالباس و غیره به بچه ها اجتناب کنید و آن ها را به تغذیه ی سالم عادت دهید.

عکس نوشته شادی

تست روانشناسی دوست داشنید جای کدوم فرد باشید؟

پاسخ :

پیامبر(ص) و قوم عرب

چرا خدا پیامبران را فقط برای اعراب فرستاد مثلا چرا برای سرخ پوستان یا آدم خواران که به نظر می آید بیشتر به دین احتیاج دارند پیامبری فرستاده نشد؟

به حکم عقل بر خدای حکیم ضروری است که هدایت را در اختیار همگان قرار دهد ؛ لذا عقل می گوید: یقیناً خدا برای همه ی اقوام ، هدایت کننده ای فرستاده است ؛ اگر چه ما امروز از نام و نشان آن هدایت کنندگان اطّلاع نداشته باشیم . بر این مبنا خداوند متعال فرمود: « إِنَّا أَرْسَلْناکَ بِالْحَقِّ بَشیراً وَ نَذیراً وَ إِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلاَّ خَلا فیها نَذیر ــــــ ما تو را به حق، بشارتگر و هشدار دهنده فرستادیم، و هیچ امّتى نبوده مگر این که در میان آنها هشدار دهنده‏اى گذشته است.» (فاطر:24) و فرمود: « ... إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ ــــــ جز این نیست که تو فقط بیم دهنده‏اى! و براى هر گروهى هدایت کننده‏اى است » (الرعد:7).
طبق بیان نبیّ مکرّم اسلام ، صد و بیست و چهار هزار پیامبر مبعوث شده اند ؛ امّا ما امروز جز تعداد اندکی از آنها را نمی شناسیم ؛ پس این احتمال هست که این تعداد انبیاء در کلّ جهان پخش بوده اند. البته طبق حکم عقل که هدایت را لازمه ی خدایی خدا می داند ، یقیناً اینها در کلّ جهان پخش بوده اند. از حضرت صادق (ع) روایتی است به این مضمون که اهالی ایران زمین قبل از زرتشت پیامبری داشته اند که کتاب آسمانی نیز داشته است ( ر.ک:بحارالأنوار ، ج 10 ، ص179). امّا امروز ما نه اسمی از آن پیامبر می دانیم نه اثری از او در تاریخ می یابیم ؛ و این در حالی است که ایران باستان بر خلاف مناطقی مثل استرالیا و قارّه آمریکای قدیم و اروپای قدیم و آفریقا ، سرزمینی دارای تمدّن و تاریخ بوده است. پس اینکه ما از انبیای جای جای جهان اطّلاع نداریم دلیل بر این نیست که در آنها انبیایی نبوده اند. خداوند متعال متذکّر همین معنا شده و فرموده است: «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلاً مِنْ قَبْلِکَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنا عَلَیْکَ وَ مِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَیْک‏ ـــــــ ما پیش از تو رسولانى فرستادیم؛ سرگذشت گروهى از آنان را براى تو بازگفته، و گروهى را براى تو بازگو نکرده‏ایم » (غافر:78).
ما امروز می دانیم که در شرق دور کسانی چون بودا و کنفسیوس بوده اند ؛ که تعالیمی شبیه تعالیم انبیاء داشته اند ــ البته به احتمال زیاد تعالیم آنها نیز در طول زمان تحریف شده است ــ امّا در هیچ منبعی نام این افراد به عنوان نبی نیامده ؛ و پیروان آنها نیز به نبوّت آنها قائل نیستند ــ البته در برخی متون از کسی به نام بوذاسف یاد شده که برخی آن را همان بودا دانسته اند ــ . همچنین در روایتی از رسول خدا (ص) از فیلسوف شهیر یونان جناب ارسطو با عنوان نبی یاد شده در حالی که نه از خود او چنین ادّعایی نقل شده نه کسی به نبوّت وی قائل شده است. علّامه حسن زاده آملی در تعلیقات شرح المنظومة ، ج‏4 ،ص364 ، نقل نموده از کتاب محبوب القلوب دیلمی ، ص14 که :«یروى فی بعض الرافدات أن عمرو بن العاص قدم من الإسکندریة على رسول (ص) فسأله عمّا رأى فی الإسکندریة، فقال: یا رسول الله رأیت أقواما یتطیلسون و یجتمعون حلقا و یذکرون رجلا یقال له أرسطاطالیس- لعنه اللّه تعالى-، فقال علیه السلام: مه یا عمرو إن أرسطاطالیس کان نبیّا فجهله قومه ـــــــ روایت کرده‏اند در برخی کتب که چون عمر و بن العاص از سفر اسکندریه پیش حضرت رسول(ص) آمد ، حضرت از او پرسیدند که در اسکندریه چه دیدى ؟ عمرو گفت: یا رسول اللّه قومى را دیدم که طیلسان (شِنِل) بر دوش می اندازند و حلقه حلقه جمع مى‏شوند ، و از مردى نام مى‏بردند که نامش ارسطاطالیس است ؛ خداى لعنتش کناد! پس آن حضرت فرمودند: ساکت شو اى عمرو ! همانا ارسطاطالیس پیامبر بود امّا قومش او را نشناختند»
علّامه حسن زاده آملی همچنین در همان آدرس فرموده اند: « نقل السید الطاهر ذو المناقب و المفاخر رضی الدین على بن طاوس فی فرج المهموم قولا بأن أبرخس و بطلیموس کانا من الأنبیاء، و أن أکثر الحکماء کانوا کذلک، و إنما التبس على الناس أمرهم لأجل أسمائهم الیونانیّة. ــــــ نقل نموده سیّد پاک و صاحب مناقب و مفاخر جناب علی بن طاوس در کتاب فرج المهموم قولی مبنی بر این که ابرخس و بطلمیوس هر دو از انبیاء بوده اند و اکثر حکما همین گونه بوده اند ؛ امّا امر آنها بر مردم مشتبه گشت فقط به خاطر اسمهای یونانی آنها.» و سید ابن طاوس از کبار علمای شیعه و صاحب نفس قدسیّه بود ؛ که سخنش حقیقتاً جای تأمّل دارد.
باز در همان منبع فرموده اند: « و قال صائن الدین علی بن ترکة فی مقدمة تمهید القواعد: «إن المختار عند الصدر الأوّل من الحکماء الذین هم من جملة الأصفیاء (الأنبیاء- خ ل) أو الأولیاء على ما أخبر عنه المؤرّخون کاغاثاذیمون المدعو بلسان الشرع بلقمان، و هرمس الهرامسة المدعوّ بإدریس، و فیثاغورث المدعوّ بشیث، و أفلاطن الإلهى ... ـــــــ صائن الدین علی بن ترکة در مقدمه ی تمهید القواعد گفته است: « همانا قول مختار در نزد حکمای صدر اوّل ، که آنها از جمله ی اصفیاء یا انبیاء یا اولیاء بوده اند بنا بر آنچه که مورّخان از آنها خبر داده اند ، مانند اغاثاذیمون که در زبان شرع او را لقمان گویند و هرمس که در زبان شرع او را ادریس نامند و فیثاغورس که در زبان شرع او را شیث گویند و افلاطون الهی ... »
همچنین گفته شده که جناب ذوالقرنین همان کورش هخامنشی بوده ؛ که نامش در قرآن کریم به بزرگی برده شده و گستراننده حکم خدا در زمین بوده است. تاریخ نویسان غرب نیز آن هنگام که از حمله ی کورش به غرب یاد نموده اند به عدل و داد او اعتراف نموده اند. کتیبه هایی هم که از زمان او باز مانده مملوّ از تعابیر قدسی است ؛ و بر کلاهخود او دو شاخ نمایان است ؛ و شاخ را در زبان عرب ، قرن ، و دو شاخ را قرنین گویند ؛ و ذوالقرنین ، یعنی صاحب دو شاخ. در شرح حال سلمان فارسی نیز سخنانی از زبان خودش و معصومین (ع) وارد شده که نشان می دهد وی در زمان فترت و جاهلیّت از هادیان الهی و مؤیّد به تأییدات غیبی بوده است. لذا وی آنگاه که رسول خدا را ملاقات نمود ، بی هیچ معرّفی حضرتش را شناخت و بی هیچ معجزه ای به آن حضرت ایمان آورد.
همچنین در روایات معصومین (ع) از کسانی نام برده شده که بین حضرت عیسی (ع) و رسول خدا (ص) هادیان امم بودند امّا تاریخ نامی از آنها به یاد ندارد. نیز امیر مومنان در خطبه ی نهج البلاغة 222فرموده اند: «... وَ مَا بَرِحَ لِلَّهِ عَزَّتْ آلَاؤُهُ فِی الْبُرْهَةِ بَعْدَ الْبُرْهَةوَ فِی أَزْمَانِ الْفَتَرَاتِ عِبَادٌ نَاجَاهُمْ فِی فِکْرِهِمْ وَ کَلَّمَهُمْ فِی ذَاتِ عُقُولِهِمْ فَاسْتَصْبَحُوا بِنُورِ یَقَظَة ... ــــــ خداوند که نعمت‏هاى او گران قدر است، در دوران‏هاى مختلف روزگار، و در دوران جدایى از رسالت «تا آمدن پیامبرى پس از پیامبرى دیگر» بندگانى داشته که با آنان در گوش جانشان زمزمه مى‏کرد، و در درون عقلشان با آنان سخن مى‏گفت. آنان چراغ هدایت را با نور بیدارى در گوش‏ها و دیده‏ها و دل‏ها بر مى‏افروختند، روزهاى خدایى را به یاد مى‏آورند و مردم را از جلال و بزرگى خدا مى‏ترساندند. آنان نشانه‏هاى روشن خدا در بیابان‏هایند، آن را که راه میانه در پیش گرفت مى‏ستودند، و به رستگارى بشارت مى‏دادند، و روش آن را که به جانب چپ یا راست کشانده مى‏شد، زشت مى‏شمردند، و از نابودى هشدار مى‏دادند، همچنان چراغ تاریکى‏ها، و راهنماى پرتگاه‏ها بودند. »
حاصل کلام اینکه: به حکم عقل و به تصریح قرآن کریم و معصومین (ع) در همه جای عالم هدایت خدا در دسترس مردم بوده است ؛ به نحوی که اگر اراده می نمودند با تلاشی متعارف قادر بودند که به منبع هدایت دست پیدا کنند. البته از آیات و روایات چنین بر می آید که رسولان بزرگ همواره در منطقه ی خاور میانه بوده اند و سایر انبیاء ، که در نقاط مختلف زمین قرار داشتند ، مبلّغ دین این رسولان بوده اند و چه بسا کتب فرعی مختصّ خودشان را نیز داشته اند. امّا اینکه چرا خاور میانه به عنوان مرکز اصلی هدایت انتخاب شده ، دلیلش این بوده که این منطقه در مرکز ارض مسکون قرار دارد ؛ و فاصله اش نسبت به نقاط مختلف زمین تقریباً یکسان می باشد. کما اینکه مکّه را امّ القری گویند چون در وسط ارض مسکون واقع شده است. در قرآن کریم نیز فرموده است: « وَ ما کانَ رَبُّکَ مُهْلِکَ الْقُرى‏ حَتَّى یَبْعَثَ فی‏ أُمِّها رَسُولاً یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِنا وَ ما کُنَّا مُهْلِکِی الْقُرى‏ إِلاَّ وَ أَهْلُها ظالِمُونَ ـــــــــ و پروردگار تو هرگز شهرها و آبادیها را هلاک نمى‏کرد تا اینکه در مادر آنها (کانون آنها) پیامبرى مبعوث کند که آیات ما را بر آنان بخواند؛ و ما هرگز آبادیها و شهرها را هلاک نکردیم مگر آنکه اهلش ظالم بودند » (القصص:59) ؛ و فرمود: « وَ هذا کِتابٌ أَنْزَلْناهُ مُبارَکٌ مُصَدِّقُ الَّذی بَیْنَ یَدَیْهِ وَ لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرى‏ وَ مَنْ حَوْلَها ــــــ و این کتابى که ما آن را نازل کردیم، مبارک و مصدّق کتاب‏هایى است که پیش از آن آمده و براى این است که مردم مکه و اطراف آن را هشدار دهى » (الأنعام:92).
البته باید توجّه داشت که امّ القری بودن یک شهر ، به اعتبارات مختلف متفاوت می شود ؛ مثلاً شهر تبریز امّ القری برای آذربایجان شرقی است ؛ امّا تهران امّ القری برای ایران می باشد ؛ و مکّه ام القری برای کلّ دنیاست ؛ به نحوی که حوادث آن در همه جای جهان پخش می شود. در زمانهای بسیار گذشته که ارتباطات بسیار محدود بوده ، تعداد انبیاء در یک زمان زیاد بوده اند و هر منطقه یک پیامبر داشته ؛ امّا ارتباطات که گسترش یافته تعداد آنها کم شده و محدود به مراکز استانها شده و در دوره های باز هم متأخر انبیاء تنها در مرکز کشورها بوده اند و در زمان نبیّ مکرّم اسلام که آغاز عصر ارتباطات می باشد امّ القری مکّه است که مرکز کلّ جهان مسکون می باشد. لذا ملاحظه می کنیم که بعد از رسول خدا ، در اندک مدّتی مسلمانها توانستند اسلام را از هند و چین گرفته تا اروپا گسترش دهند. حتّی مدارکی در دست است که مسلمین قاره ی آمریکا را هم قبل از کریستف کلمب اسپانیایی کشف کرده بودند. امروزه در اوراد و اذکاری که سرخپوستان آمریکایی ادا می کنند ، به وضوح ردّ پای کلمات عربی دیده می شود.

چرا اکثر (تمامی) ائمه و پیامبران ـ علیهم السّلام ـ از شبه جزیره عربستان آمده اند؟

پرسش:
چرا اکثر (تمامی) ائمه و پیامبران ـ علیهم السّلام ـ از شبه جزیره عربستان آمده اند؟
پاسخ:
خداوند برای هدایت نوع بشر و رساندن انسانها به کمال مطلوب و سعادت جاویدان، پیامبران و رسولانی فرستاده است. چه اینکه اگر نمی فرستاد هدف آفرینش بشر حاصل نمی شد. همه انبیاء الهی یک هدف را تعقیب می کردند و آن سعادت انسانها از طریق ایمان به خدا و روز رستاخیز و تعلیم و تربیت صحیح دینی و تقویت اصول اخلاقی در جوامع بشری بوده است.
مسلمانان بر مبنای برخی روایات به 124000 پیامبر عقیده دارند که نام حتی 124 نفر از ایشان در دست نیست و تعداد 313 نفر از پیامبران صاحب کتاب بوده اند.(1) و 5 تن از ایشان که پیامبر اولوالعزم نامیده می شوند صاحب شریعت بودند.(2) و سایر پیامبران شریعت این 5 نفر را بین مردم تبلیغ می کردند. و شریعت حضرت محمد _صلی الله علیه و آله_ جهانی بوده(3) و فقط نام 25 یا 26 نفر از پیامبران در قرآن کریم آمده است و همچنین تاریخ گذشتة بشری بر خلاف پادشاهان و حکام چندان توجهی به تاریخ انبیاء نکرده و لذا اطلاعات امروز بشر از انبیاء خیلی محدود است.(4)
اما در مورد آنچه که در سؤال آمده باید گفت:
شبه جزیره عربستان شامل منطقه ای است که جغرافی دانان محدودة آن را از غرب تا دریای سرخ و از شمال تا مرز شام و از طرف شرق به حدود کوفه تا بصره و دریای فارس و از جنوب به اقیانوس هند محدود می کنند.(5) یعنی شامل چند کشور عربی حوزه خلیج فارس در زمان حاضر می شود و با این حساب نمی توان ادعا کرد که تمام پیامبران و ائمه از شبه جزیره عربستان باشند چرا که به تصریح خود قرآن خداوند برای هر قومی پیامبری و رسولی فرستاده است. آنجا که می فرماید: و برای هر امتی رسولی است که هر گاه رسول آنها آمد و حجّت تمام شد حکم به عدل شود و بر هیچکس ستم نخواهد شد.(6) پس برای هر امتی از امتها در هر جای کره زمین که بوده اند رسولی از طرف خداوند آمده و حامل رسالت و پیامهای خدای تعالی به سوی آنها بوده اند. و مأمور بوده اند که آن پیامها را به مردم ابلاغ نماید و اگر این چنین نبود با عدالت خداوند سازگار نبود.
در اینجا به عنوان نمونه به برخی از پیامبران که در میان اقوام و سرزمینهای مختلف به رسالت مبعوث شده اند که خارج از جزیرة العرب بوده اشاره می شود.
حضرت لقمان ـ علیه السّلام ـ که بنابر قولی یکی از پیامبران بوده و به لقمان حکیم معروف است از مردمان حبشه بوده و در میان قوم خود به پیامبری رسید. البته پیامبر بودن حضرت لقمان محل مناقشه است و برخی پیامبر بودن او را قبول ندارند و معتقدند که او بین پیامبری و حکمت، حکمت را اختیار کرد ولی برخی معتقدند که او به پیامبری رسیده است. (7)
جرجیس پیامبر که شریعت حضرت عیسی ـ علیه السّلام ـ را دعوت می کرد از مردمان ارمنستان بوده است.(8)
ایوب نبی ـ علیه السّلام ـ از مردمان روم بوده است.(9)
حضرت نوح ـ علیه السّلام ـ که اولین پیامبری است که صاحب شریعت شده از مردمان بین النهرین یعنی عراق امروزی بوده و به پیامبری رسیده و کشتی خود را در محل مسجد کوفه ساخته است.(10)
اگر معتقد به پیامبری زرتشت هم بشویم چنانچه برخی بر این باورند که او پیامبر بوده و او را قدیمیترین پیامبر آریائی دانسته اند و از شرق برخاسته و پیامبر ایرانی است و پیروان زرتشت (مجوس) را از اهل کتاب می شمارند.(11)
حضرت ابراهیم ـ علیه السّلام ـ که شیخ الانبیاء لقب دارد زادگاهش شهر اور در کلده قدیم بوده که با خانواده اش به فلسطین و کنعان سفر کرده و در آنجا به پیامبری مبعوث می شود.(12)
حضرت موسی ـ علیه السّلام ـ در مصر به پیامبری رسید و تعداد کثیری از انبیای بنی اسرائیل همچون حضرت داود و سلیمان و یحیی و ذکریا ـ علیه السّلام ـ و همچنین حضرت عیسی ـ علیه السّلام ـ در فلسطین به پیامبری رسیدند که خارج از شبه جزیره عربستان بوده است.(13)
پس با توجه به مطالب گفته شده می توان به این نتیجه رسید که از میان انبیاء حضرت اسماعیل و حضرت محمدـ صلّی الله علیه و آله ـ تا حدی که تاریخ گواهی می دهد در جزیرة العرب به نبوت رسیده اند. و به تصریح قرآن کریم که می فرماید: برای هر قومی پیامبر و رسولی فرستادیم و همچنین با توجه به اطلاعات محدودی که از برخی پیامبران در دست هست می توان گفت که اکثر پیامبران از خارج شبه جزیرة عربستان بوده و این تصور که اکثر انبیاء از شبه جزیرة عربستان است تصور صحیحی نیست.
اما امامان معصوم چونکه از نسل پیامبر آخرالزمان ـ صلّی الله علیه و آله ـ و اوصیاء آن حضرت برای هدایت عامة بشر می باشد، بالطبع باید از این منطقه باشند. و با توجه به جهانی بودن شریعت محمد ـ صلّی الله علیه و آله ـ امامت ائمة طاهرین نیز جهانی بوده فلذا امامان اختصاص به محل و محدودة خاصی ندارد. و آنان حجت خداوند برای تمام مردم جهان می باشند و در عصر حاضر امام زمان (عج) حجت خدا و امام همة جهانیان است و به هیچ محلی خاص تعلق ندارد.
پی نوشت:
1. توفیقی، حسین، آشنائی با ادیان بزرگ، تهران، انتشارات سمت، چاپ هفتم 1384 ص242.
2. قرآن کریم سوره شوری آیه 13.
3. سوره اعراف آیه 158.
4. اصفهانی، عمادالدین، تاریخ انبیاء، تهران، کتابفروشی اسلام چاپ سوم 1347 ص150.
5. ابوالفداء، تقویم البلدان، ترجمه عبدالمحمد آیتی، تهران بنیاد فرهنگ 1349 ص107.
6. یونس آیه 47.
7. اصفهانی پیشین ص660 و ص753. معارف و معاریف، ج 8، ذیل واژة لقمان.
8. اصفهانی پیشین ص660 و ص753.
9. طبری، تاریخ طبری ج1 بیروت موسسه اعلمی چاپ پنجم 1409هـ . ق ص226.
10. جزایری، نعمت ا...، قصص الانبیاء، بیروت موسسه اعلمی چاپ هشتم 1398هـ . ق، ص85.
11. محمد جواد مشکور، خلاصه ادیان، تهران انتشارات شرق، چاپ چهارم ص1369 ص94.
12. همان ص118.
13. همان ص122 و اصفهانی پیشین ص580.

جا داره دوباره یادی کنیم از پدافند هوایی فوق پیشرفته عربستان

اندیشه های نیک از ملا صدرای شیرازی:

^{خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان !
اما به قدر فهم تو کوچک می شود !
و به قدر نیاز تو فرود می آید!
و به قدر آرزوی تو گسترده می شود !
و به قدر ایمان تو کارگشا می شود "
یتیمان را پدر می شود و مادر "
محتاجان برادری را برادر می شود "
عقیمان را طفل می شود "
ناامیدان را امید می شود "
گمگشتگان را راه می شود "
در تاریکی ماندگان را نور می شود"
رزمندگان را شمشیر می شود "
پیران را عصا می شود "
محتاجان به عشق را عشق می شود"
خداوند همه چیز می شود همه کس را...
به شرط اعتقاد "
به شرط پاکی دل "
به شرط طهارت روح "
به شرط پرهیز از معامله با ابلیس"
بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا "
و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف "
و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک"
و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار "
و بپرهیزید از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها ...
چنین کنید تا ببینید چگونه
بر سفره شما با کاسه ای خوراک و تکه ای نان می نشیند
در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند
و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمی شود؟؟؟}

جاودانه های دوزخ (متکبران)

درهای جهنم

پس از آنکه در دیوان قضاء روى میزان عدل پاداش اعمال و کردار هر کسى تعیین می گردد و حکم الهى بر اجراء آن صادر می شود آن وقت درهاى جهنم باز مى گردد و کفار گروه گروه به سختى به جهنم کشیده می شوند. مالک جهنم به کافرین و کسانى که خود را مبتلا به چنین عذاب سختى نموده اند سرزنش می دهد و به آنان گویند مگر رسولان الهى نیامدند و شما را از این بدبختى امروزتان مطلع ننمودند و آیات روشن کتابهاى آسمانى که در آنها طریق نجات شما را بیان نموده بود برایتان به واضحتر بیانى و به نیکوتر حجتى توضیح ندادند و تلاوت ننمودند و شما مطیع نفس گردیدید و اعتنایى به آنها ننمودید امروز باید عذاب را بچشید: «و سیق الذین کفروا إلى جهنم زمرا حتى إذا جاءوها فتحت أبوابها و قال لهم خزنتها أ لم یأتکم رسل منکم یتلون علیکم ءایات ربکم و ینذرونکم لقاء یومکم هاذا؛ و کسانى که کافر شدند، گروه گروه به سوى جهنم رانده شوند. تا چون بدان جا رسند، درهاى آن [به رویشان] گشوده شود و نگهبانانش به آنها گویند: مگر فرستادگانى از خودتان به سوى شما نیامدند که آیات پروردگارتان را بر شما بخوانند و به دیدار چنین روزى شما را هشدار دهند؟» (زمر/ 71)
چه کسانى که آنها را مى رانند؟ فرشتگان عذاب که مامورند آنها را تا مقابل درهاى دوزخ ببرند، شبیه این تعبیر در آیه 21 سوره ق نیز آمده است: «و جاءت کل نفس معها سائق و شهید؛ هر انسانى در صحنه قیامت وارد مى شود در حالى که همراه او کسى است که او را مى راند و شاهد و گواهى.» تعبیر به "زمر" به معنى گروه اندک، نشان مى دهد که آنها در دسته هاى کوچک و پراکنده به سوى جهنم رانده مى شوند. "سیق" از ماده "سوق" به معنى حرکت دادن است. از این تعبیر به خوبى استفاده مى شود که درهاى جهنم قبل از ورود آنها بسته است درست همانند درهاى زندانها هنگامى که نزدیک آن مى رسند ناگهان به روى آنان گشوده مى شود و این مشاهده ناگهانى وحشت بیشترى در آنها ایجاب مى کند، اما قبل از هر چیز در زیر رگبار ملامت خازنان دوزخ قرار مى گیرند که به آنها مى گویند تمام اسباب هدایت براى شما فراهم بود.
پیامبرانى از جنس خود شما همراه با آیات پروردگارتان و با انذار و اعلام خطرهاى مستمر و پى در پى و تلاوت آیات به طور پى گیر و مداوم به سراغ شما آمدند. با این حال چگونه این تیره روزى دامان شما را گرفت؟ و به راستى این گفتگوى خازنان دوزخ از دردناکترین عذابها براى آنها است که به هنگام ورود در جهنم (به جاى خوش آمد بهشتیان) با آن روبرو مى شوند.
به هر حال اهل جهنم با یک جمله کوتاه و دردآلود در پاسخ سؤال مالک دوزخ گویند: آرى پیمبران آمدند و کتابهاى آسمانى با حجتهاى واضح روشن براى هدایت ما فرود آمد لکن چون در علم خدا و قضاى الهى محقق و ثابت گردیده بود که ما از روى دانستگى و اختیار پیرامون خطا و گناه مى گردیم این است که کلمه عذاب براى کافرین ثابت گردید: «قالوا بلى و لکن حقت کلمة العذاب على الکافرین؛ گویند چرا ولى فرمان عذاب بر کافران واجب آمد.» (زمر/ 71) جمعى از مفسران بزرگ "کلمة العذاب" را اشاره به سخن مى دانند که به هنگام هبوط آدم به زمین، یا به هنگام تصمیم شیطان به اغواى بنى آدم از سوى پروردگار گفته شد، چنان که در آیه 39 بقره مى خوانیم وقتى آدم به زمین هبوط کرد خداوند فرمود: «و الذین کفروا و کذبوا بآیاتنا أولئک أصحاب النار هم فیها خالدون؛ کسانى که کافر شوند و آیات ما را تکذیب کنند آنها اصحاب آتشند و جاودانه در آن خواهند ماند.» و به هنگامى که شیطان عرض کرد همه آنها (جز بندگان مخلصت) را اغوا مى کنم، خداوند فرمود: «لأملأن جهنم من الجنة و الناس أجمعین؛ به طور مسلم دوزخ را از گنهکاران جن و انس پر خواهم کرد.» (سجده/ 13) به این ترتیب آنها اعتراف مى کنند که راه تکذیب انبیا و انکار آیات الهى را پیش گرفتند و طبعا سرنوشتى بهتر از این نخواهند داشت.
این احتمال نیز وجود دارد که منظور از "حقت کلمة العذاب" همان باشد که در آیات 7 سوره یس آمده است: «لقد حق القول على أکثرهم فهم لا یؤمنون؛ فرمان عذاب در باره اکثر آنها محقق شده است آنها دیگر ایمان نمى آورند.» اشاره به اینکه گاه انسان بر اثر گناه فراوان و دشمنى و لجاجت و تعصب در برابر حق کارش به جایى مى رسد که بر دل او مهر نهاده مى شود و راه بازگشتى براى او باقى نمى ماند، و با این حال فرمان عذاب الهى در مورد او قطعى مى شود. ولى به هر حال همه اینها از اعمال خود انسان سرچشمه مى گیرد، و جاى این نیست که کسى از این جمله توهم جبر و عدم آزادى اراده انسان کند.

جهنم جایگاه متکبران

این گفتگوى کوتاه در آستانه جهنم پایان مى گیرد «قیل ادخلوا أبواب جهنم خالدین فیها فبئس مثوى المتکبرین؛ به آنها گفته مى شود از درهاى جهنم وارد شوید، جاودانه در آن بمانید، چه بد جایگاهى است جایگاه متکبران.» (زمر/ 72) درهای جهنم ممکن است به معنى درهایى باشد که بر حسب اعمال انسانها تنظیم شده است و هر گروهى را به تناسب عمل خود به دوزخ مى برند، همانگونه که درهاى بهشت نیز چنین است و لذا یکى از درهاى آن "باب المجاهدین" نام دارد، و در کلام امیر مؤمنان على (ع) نیز آمده: «ان الجهاد باب من ابواب الجنة؛ جهاد درى از درهاى بهشت است.»
جالب اینکه فرشتگان عذاب از میان تمام اوصاف رذیله انسان که او را به دوزخ مى برد روى مساله "تکبر" تکیه مى کنند، اشاره به اینکه سرچشمه اصلى کفر و انحراف و گناه بیش از همه کبر و غرور و عدم تسلیم در برابر حق است آرى کبر است که پرده هاى ضخیم بر چشم انسان مى افکند و او را از دیدن چهره تابناک محروم مى سازد، و به همین دلیل در روایتى از امام صادق و امام باقر (ع) مى خوانیم: «لا یدخل الجنة من فى قلبه مثقال ذرة من کبر؛ کسى که به مقدار ذره اى از کبر در قلبش وجود داشته باشد داخل بهشت نمى شود.»
جمله ی «فبئس مثوى المتکبرین» بیان آن است که اساس خلود در شقاوت و سکونت در دوزخ همانا رذیله تکبر و خودستائى و اظهار غرور و نخوت و انکار نعمت هاى بى شمار ساحت پروردگار است و هم چنین مبارزه با دعوت رسولان سبب خلود آنان در دوزخ و نیز خلود در شقاوت خواهد بود. متکبرین یعنى افرادیکه أخذ بزرگى و کبر کرده و خود را بزرگ می شمارند، و در نتیجه دیگران را کوچک دیده، و در مقابل این تکبر وظائف و تکالیف الهى را نیز کوچک مى شمارند، و حتى در جهت عبودیت خود نیز سست شده و کوتاهى می کنند.
مسئله خلود از ضروریات دین اسلام و نصوص قرآن است و منکر آن کافر است و معنى خلود این است که ابدالاباد معذبند در جهنم خلافا لبعض حکماء اسلامى که خلود در عذاب را منکر شدند و متمسک شدند به این آیه «خالدین فیها ما دامت السماوات و الأرض؛ تا آسمانها و زمین برجاست در آن ماندگار خواهند بود.» (هود/ 109) حتى خلود در بهشت را هم منکر شدند به همین جمله مثنوى می گوید:
پس عدم گردم عدم چون ارغنون *** گویدم کانا الیه راجعون

"گشنیز" علف جهنم

العیاذ بالله، القاء کل ماهیات و صرف وجود شدن و آیات مطلقه را به این آیه تقیید کردند و متمسک شدند به خبرى که دارد گشنیز علف جهنم است کنایه از رحمت است و بعضى منکر شدند مثل شیخیه که گفتند پس از مدتى اهل جهنم جنس آتش می شوند و دیگر آتش به آتش تأثیر ندارد. ولکن جواب آنها اینکه آیه ی «ما دامت السماوات و الأرض» کنایت از دوام است زیرا اگر مراد دوام آسمان و زمین به این کیفیت فعلى باشد این قبل القیمه تغییر می کند که می فرماید: «یوم نطوی السماء کطی السجل؛ روزى که آسمان را چون طومار نوشته ها درهم مى پیچیم.» (انبیاء/ 104) «یوم تبدل الأرض غیر الأرض؛ روزى که زمین به زمین دیگر و آسمان ها [به آسمان هاى دیگر] مبدل شود.» (ابرهیم/ 48) «إذا الشمس کورت* و إذا النجوم انکدرت؛ آن گاه که خورشید درهم پیچیده شود، و آن گاه که ستارگان تیره شوند. [و فرو ریزند]» (تکویر/ 1- 2) و غیر اینها و اگر مراد نیست صرف باشد هو اول الکلام و اما جنس آتش شدن منافی است با آیه ی «کلما نضجت جلودهم بدلناهم جلودا غیرها لیذوقوا العذاب؛ هرگاه پوستشان بریان شود، پوست هاى دیگرى جایگزین آن مى کنیم تا عذاب را بچشند یقینا خدا تواناى شکست ناپذیر و حکیم است.» (نساء/ 59) بلکه لازمه این کلام این است که شیطان و شیاطین و جن از آتش متألم نشوند زیرا از جنس آتش هستند و منافیست با قوله تعالى «لأملأن جهنم من الجنة و الناس أجمعین» (هود/ 120) و خبر گشنیز نه سند دارد و نه دلالت دارد.

کبر ریشه ی بدبختی انسان

به تحقیق ریشه دیگر مفاسد همان کبر و بزرگ خویشتنى است که بشر بر اثر آن از سنتها و قوانین خدا خود را بالاتر مى خواهد و فراتر مى شمارد، و پاداش متکبران جاودانى بودن در جهنم است که سرنوشتى است بسیار وخیم و بد. کسى که به حساب کشى ایمان ندارد انباشته از غرور و خود فریفتگى مى شود، و در زمین به باطل مى کوشد و مى دود، بى هیچ قاعده و ضابطه اى، و بى آن که به آینده زندگى و سرانجام کارهایش بیندیشد، هنگامى که غرور و خود فریفتگى انسان گسترش یابد آدمى به ناز مى خرامد، و در پیروى از شهوتها به تکاپو و فعالیت درمى آید و در سرگرمى باطل و طرب زیاده روى مى کند و وسایلى تازه براى وقت گذرانى پدید مى آورد. و پاداش این همراهى و هماهنگى با جریان بادهاى شهوات و خوشگذرانى در لذتها همان آب جوشان و سوختن به آتش و توبیخ و جاودان ماندن در دوزخ است: «ادخلوا أبواب جهنم خلدین فیها فبئس مثوى المتکبرین؛ از درهاى دوزخ داخل شوید، در آن جاودان [بمانید]، پس جایگاه سرکشان بد است.» (غافر/ 76)
این جمله تاکید مجددى است بر اینکه سرچشمه اصلى بدبختیهاى آنها همان کبر و غرور بوده است، همان کبرى که ام الفساد و حجاب در برابر دیدگان حق بین انسان و عامل مقاومت در برابر انبیاء و اصرار در مسیر باطل است. در این آیه باز به "ابواب جهنم" (درهاى دوزخ) برخورد مى کنیم. آیا داخل شدن از درهاى دوزخ به این معنى است که هر گروهى از درى وارد مى شوند؟ یا یک گروه از درهاى متعدد مى گذرند؟ به این معنى که دوزخ همانند بعضى از زندانهاى وحشتناک و تو بر تو از بندها یا طبقات گوناگون تشکیل شده، گروهى از گمراهان سرسخت باید از همه این طبقات بگذرند، و در "درک اسفل" و "قعر جهنم" جاى گیرند! شاهد این سخن حدیثى است که از امیر مؤمنان على (ع) در تفسیر آیه «لها سبعة أبواب لکل باب منهم جزء مقسوم؛ [دوزخى] که براى آن هفت در است و از هر درى بخشى معین از آنان وارد مى‏ شوند.» (حجر/ 44) نقل شده که فرمود: «ان جهنم لها سبعة ابواب، اطباق بعضها فوق بعض، و وضع احدى یدیه على الأخرى، فقال هکذا؛ جهنم هفت در دارد، هفت طبقه بعضى بالاى بعضى قرار گرفته، سپس یکى از دستهاى خود را روى دیگرى قرار داد و فرمود این چنین.»
در اینجا تفسیر دیگرى نیز وجود دارد که خلاصه اش این است: درهاى جهنم (همانند درهاى بهشت) اشاره به عوامل گوناگونى است که انسان را به جهنم یا بهشت مى کشاند، هر نوع از گناهان، و هر نوع از اعمال خیر، درى محسوب مى شود، در روایات اسلامى نیز به آن اشاره شده است، مطابق این تفسیر عدد 7 براى "تکثیر" است نه "تعداد" و اینکه گفته مى شود بهشت داراى هشت در است اشاره به افزون بودن عوامل رحمت از عوامل عذاب و غضب است (دقت کنید). این دو تفسیر با هم تضادى ندارند.
واژه ی "خلود" در حق گروه های یاد شده به کار رفته و واژه پژوهان معتقدند خلود به معنای همیشه ماندن، جاودان شدن، جاویدان ماندن، مقیم گردیدن در جایی، و جاودانه کردن است؛ گرچه گاهی به معنای مکث طولانی به کار می رود.

منـابـع

میرزاحسن مصطفوی- تفسیر روشن- جلد ‏15 صفحه 187

عبدالله جوادی آملی- تفسیر موضوعی- جلد 5 صفحه 473

عبدالحسین طیب- أطیب البیان- جلد ‏11 صفحه 346

نصرت بیگم امین- مخزن العرفان- جلد ‏11 صفحه 240

ناصر مکارم شیرازی- تفسیر نمونه- جلد ‏19 صفحه 549

ناصر مکارم شیرازی- تفسیر نمونه- جلد ‏20 صفحه 177

سید محمدحسین‏ حسینى همدانى- انوار درخشان- جلد ‏14 صفحه 280

محمدتقی مدرسی- تفسیر هدایت- جلد ‏12 صفحه 134