۱ـ پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمودند:
نَظَر الوَلَد الى والدیه حُباً لهما عِباده
فرزندى که از روى مهر و محبت به پدر و مادر بنگرد، براى او در نامه اعمالش عبادت ثبت مىشود.
۲ـ پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمودند:
مَا مِنْ وَلَدٍ بَارٍّ یَنْظُرُ إِلَى وَالِدَیْهِ نَظَرَ رَحْمَةٍ إِلَّا کَانَ لَهُ بِکُلِّ نَظْرَةٍ حِجَّةٌ مَبْرُورَةٌ
هر فرزندى که نگاه رحمت بار به پدر و مادر کند، براى هر نظرى ثواب حج مقبول داده مىشود.
قَالُوا یَا رَسُولَ اللَّهِ وَ إِنْ نَظَرَ کُلَّ یَوْمٍ مِائَةَ مَرَّةٍ؟
سوال کردند یا رسول الله! اگر چه در هر روز صد مرتبه به چهره آنان بنگرد؟ به او ثواب صد حج داده مىشود؟
حضرت فرمودند:
نَعَمْ اللَّهُ أَکْبَرُ وَ أَطْیَب
آرى، خداوند عظمت و بزرگى اش وصفناپذیر است.
منبع: ثواب الاعمال، ص ۴۷۰.
همسر عزیزم
خوشبختی من در بودن باتو است و روز تولد تو تقدیر خوشبختی من است
تو آمدی و عمیق ترین نگاه را از میان چشمان دریایی ات به وصال قلبم نشاندی
زیباترین گلهای دنیا تقدیم به تو ، بهترین عشق دنیا
تولدت مبارک
از پیغمبر اکرم منقول است که حضرت فرمودند:
إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ لَمْ تَزَلْ قَدَمَا عَبْدٍ حَتَّى یُسْأَلَ عَنْ أَرْبَعٍ: عَنْ عُمُرِهِ فِیمَ أَفْنَاهُ وَ عَنْ شَبَابِهِ فِیمَ أَبْلَاهُ وَ عَمَّا اکْتَسَبَهُ مِنْ أَیْنَ اکْتَسَبَهُ وَ فِیمَ أَنْفَقَهُ وَ عَنْ حُبِّنَا أَهْلَ الْبَیْتِ.
هرگاه روز قیامت بیاید، بنده قدم از قدم بر ندارد، مگر اینکه از او درباره چهار چیز پرسیده مىشود: ۱- از عمرش که در چه راه نابود کرده است؛ ۲- از جوانیش که در چه راه فرسوده است؛ ۳- از کسبش که از کجا بدست آورده و در چه راهى مصرف کرده است؛ ۴- و از دوستى ما اهل بیت.
۴ سوالی که در قیامت از بنده می پرسند
تعبیر خواب مطابق آیات قرانی از
ائمه معصومین صلوات الله علیهم منقولست که هرکس خوابی ببیند وتعبیر آنرا
بخواهد بداند، ببیند از ماه (قمری) چند شب گذشته است به عوض هر شب یک سوره
از سوره های قرآن شماره کند وبعد از آن در آن سوره نیز به عدد هر شبی که
گذشته یک آیه بشمارد در آیه آخر تعبیر خواب او خواهد بود .مثلا اگر از ماه
ده روز گذشته باشد، ده سوره از اول قرآن را بشمارید سوره دهم، آیه دهم همان
سوره ،تعبیر خواب شما خواهد بود . اگر در شب اول ماه خواب دیده باشد : سوره اول قرآن فاتحه الکتاب است وآیه اول بسم الله الرحمن الرحیم
است این آیه اشاره دارد بر کسی که در شب اول ماه واقعه ای دیده باشد، و از
معنی آن چنین استفاده می شود که مکتوبی یا حکمی از بزرگی برای او برسد که
سبب خوشحالی او شود وبنا بر قول جمعی که آیه اول را الحمد لله الرب العالمین می دانند، از معنی آن چنین استفاده می شود که یک نعمتی که قبل از آن نبوده، به او برسد وآن کس شکران نعمت را بگوید. اگر در شب دوم ماه خواب دیده باشد :
زیر آسمان خارج از سقف ایستاده با حال وضو
رو به قبله هفتاد بار بگوید:
یا فارِسَ الْحِجازِ اَدْرِکنی
یا اَبا صالِحُ الْمَهْدی اَدْرِکْنی
یا اَبا الْقاسِمِ اَدْرِکْنی
وَ لا تَدَغْنی اِنّی عاجِزٌ ذَلیلٌ
منبع:گنجهای معنوی
دعاى بعد از هر نماز جهت خیر دنیا و آخرت
اگر مى خواهید خیر دنیا و آخرت را جمع کنید بعد از هر نماز بخوان :
اعوذ بوجهک الکریم و عزتک التى لا ترام و قدرتک التى لایمنع منها شى ء من شر الدنیا و الاخره و من شر الاوجاع کلها.
دعاى بعد از هر نماز که انسان را وارد بهشت مى کند
شیبه هذیل خدمت رسول اکرم صلى اللّه علیه و آله آمد و گفت : مرا کلامى تعلیم فرمایید که خدا مرا به آن سود دهد و آسان باشد. فرمود: در پس هر نماز بگوى :
اللهم اهدنى من عندک و افض على من فضلک و انشر على من رحمتک و انزل على من برکاتک .
بعد رسول خدا صلى اللّه علیه و آله فرمودند: آگاه باش اگر با آن روز قیامت آید و آن را عمدا ترک نکرده باشد خدا برایش هشت در بهشت را باز نماید از هر یک که خواهد داخل شود.
دعاى هر روز جهت بهشتى شدن و رفع گرفتارى
امام باقر علیه السلام : هر کس در عرض سال هر روز یک بار این دعا را بخواند نمیرد تا جاى خود را در بهشت ببیند.
سبحان القائم الدائم سبحان الواحد الاحد سبحان الفرد الصمد سبحان الحى القیوم سبحان اللّه و بحمده سبحان الحى الذى لا یموت سبحان الملک القدوس سبحان رب الملائکه و الروحضرت سبحان العلى الاعلى سبحانه و تعالى .
و مداومت بر این ذکر براى فرج و رفع گرفتارى و غم نافع است .
دعاى هر روز جهت محو گناه و ترقىدر معنویات
امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس هر روز این دعا را بخواند خداوند برایش چهل و پنجهزار هزار حسنه نویسد و از او چهل و پنج هزار هزار بدى محو کند و برایش در بهشت چهل و پنج هزار هزار درجه بلند کند و مثل کسى که دوازده بار قرآن را خوانده است خانه اى برایش در بهشت بنا کند.
اشهد ان لا اله الا اللّه وحده لا شریک له الها واحدا احدا صمدا لم یتخذ صاحبه و لا ولدا.
شبهه: چرا قرآن میگوید جهنم نعمت است؟
چگونه در قرآن، مرگ و عذاب های جهنم جزو نعمت های الهی به حساب آمده است؟
پرسش
در سوره الرحمن آیاتی را ذکر می کند و سپس می گوید: "فَبأَىِّ ءَالَاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ". اما در این بین آیاتی را می بینیم که با این سبک سازگار نیستند.
از
جمله آیات 35، 41، 44 همین سوره، حال آیا این سیاق منتفی است، یا این که
اینها در زمره نعمت های الهی قرار می گیرند؟ در صورت دوم لطفا توضیح دهید.
سوره
الرحمن به طور کلى بیانگر نعمت هاى مختلف "معنوى" و "مادى" خداوند است که
بر بندگان خود ارزانى داشته و آنها را غرق در آن ساخته است، به گونه اى که
مىتوان نام این سوره را "سوره رحمت" یا "سوره نعمت" گذارد؛ و به همین دلیل
با نام مبارک "الرحمن" که رحمت واسعه الاهى را بازگو مىکند آغاز شده
است.[1]
اما هر خلقتی برای این که بتواند در زمره نعمت قرار گیرد،
لازم نیست در تمام موارد موجب راحتی و خوشی باشد، بلکه برای نعمت بودن همین
بس که خیر بیشتری داشته باشد و وقتی که آن را به صورت کلی در نظر می
گیریم، می بینیم سود آن بیشتر از ضررش است، هرچند گاهی در موارد خاص موجب
عذاب نیز شده باشد.
در آیات مورد بحث نیز باید همین امر را لحاظ کرد
و کلیت موارد یاد شده را دید تا بتوان به قضاوت نشست که آیا می توان آنها
را در زمره نعمت های الهی برشمرد یا خیر؟
در آیه 26 سوره الرحمن "کلُُّ مَنْ عَلَیهْا فَان" مشاهده می کنیم که در بحث از نعمت های الهی، فنای انسان ها را ذکر می کند.
در تفسیر نمونه چند احتمال ذکر شده است که بنابر تمام آنها می توان مرگ و فنا را در زمره نعمت های الهی قرار داد:
"اما
چگونه مسئله فنا مىتواند در زمره نعمت هاى الهى قرار گیرد؟ ممکن است از
این نظر باشد که این فنا به معناى فناى مطلق نیست، بلکه دریچهاى است به
عالم بقا و دالان و گذرگاهى است که شرط وصول به سراى جاویدان عبور از آن
است.
دنیا با تمام نعمت هایش زندانى است براى مۆمن، و خروج از این دنیا آزاد شدن از این زندان تنگ و تاریک است.
و
یا از این نظر که ذکر نعمت هاى فراوان گذشته ممکن است مایه غفلت و غرق شدن
گروهى در زندگى دنیا و انواع خوردنیها و نوشیدنی ها و لۆلۆ و مرجان و
مرکب هاى راهوارش گردد، لذا یادآورى مىکند که این دنیا جاى بقا نیست،
مبادا دلبستگى به اینها پیدا کنید، و از آنها در مسیر پروردگار بهره نگیرید
که این تذکر خود نعمتى است بزرگ".[2]
بنابراین هر یک از این
احتمالات مذکور، مرگ جزو نعمت های الهی قرار می گیرد و مشخص می شود که مرگ
در یک نگاه کلی و با لحاظ کردن تمام موارد، چیزی جز نعمت نیست و دیگر نمی
توان آن را از سیاق این سوره خارج دانست.
دسته دوم از آیات سوره
الرحمن که نعمت بودن آنها با کمی تأمل همراه است؛ آیاتی است که جهنم و عذاب
الهی در آن مطرح شده است. از جمله آنها: "بر شما شعلهاى بىدود فرستاده
شود، یا دودى بىشعله، پس با او مقابله نتوانید کرد".[3] "کافران را به
نشان صورتشان مىشناسند و از موى جلو سر و پاهایشان مىگیرند".[4]
و
"آنان در میان آتش و آب جوشان رفت و آمد مىکنند".[5] این آیات نیز مورد
شبهه بوده و ممکن است شخصی در نگاه اول این آیات را به دور از رحمت الهی
دانسته و شمارش آنها در زمره نعمت های الهی برای او عجیب باشد، اما باید به
این موارد نیز نگاه عمیق تری داشت. ذکر این موارد مانند این است که یک
مادر برای جلوگیری از غذا خوردن زیاد فرزندش، او را به یاد بیماری های ناشی
از آن بیاندازد تا او را از این اشتباه دور کند.
خداوند نیز با ذکر جهنم و عذاب های آن در
پی تلنگر زدن به انسان ها بوده و ذکر این عذاب ها هشداری است برای نگه
داشتن انسان ها در راه درست و همچنین عاملی است برای اصلاح و تربیت که در
این صورت ذکر اینها لطف و نعمتی به حساب می آید و اگر این عذاب ها و جهنمی
در کار نبود بسیاری به گمراهی دچار می شدند و تنها جهنم بوده که آنها را از
گناه و اشتباه دور کرده است.
بر این اساس، عذاب ها را نیز از همین
جهت می توان از نعمت های الهی برشمرد و همان گونه که قرار دادن مجازات در
قوانین و اجرای آن توسط نیرو های انتظامی در راستای نظم بخشیدن به جامعه
بوده و نمی توان آن را خلاف حق دانست، خلقت جهنم و عذاب آن را نیز باید در
راستای هدایت بشر فرض کرد.
پی نوشت ها:
[1] . مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج 23، ص 91، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، تهران، 1374.
[2] . همان، ج 23، ص 125.
[3] . الرحمن، 35.
[4] . همان، 41.
[5] الرحمن، 44.
منبع: islamquest.net